Σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση, όπου όλα αλλάζουν συνεχώς, η ανησυχία, το αίσθημα της αμηχανίας, αλλά και το άγχος είναι οι πιο συχνοί επισκέπτες. 
Αν, λοιπόν, δεν έχουμε καταφέρει να μετριάσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που μας επισκέπτονται, ας προσπαθήσουμε όλοι να κάνουμε καλές πράξεις γιατί -διαπιστευμένα και από την επιστήμη- η προσφορά βοήθειας μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα.
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Simon Fraser και το πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, στον Καναδά, θέλησαν να διαπιστώσουν για το αν όντως οι καλές πράξεις και η προσφορά βοήθειας θα μπορούσαν να μειώσουν πραγματικά τα επίπεδα άγχους και να κάνουν πιο δυνατές τις σχέσεις των ανθρώπων.
Το πείραμα
Στο πείραμα συμμετείχαν 155 μαθητές που δήλωσαν ότι βιώνουν υψηλά επίπεδα κοινωνικού άγχους, οι οποίοι χωρίστηκαν σε 3 διαφορετικές ομάδες. Η πρώτη ομάδα αποτελούνταν από άτομα στα οποία ανατέθηκε να κάνουν “καλές πράξεις”, όπως η αιμοδοσία, το πλύσιμο των πιάτων, το κούρεμα του γκαζόν, την περιποίηση του αυτοκινήτου των συγγενών, φίλων, αγνώστων και γειτόνων προχωρώντας και σε άλλες πράξεις βοήθειας.
Στη δεύτερη ομάδα ορισμένα μέλη ακολουθούσαν το παράδειγμα της πρώτης και τα υπόλοιπα απείχαν από την προσφορά βοήθειας, ενώ η τρίτη ομάδα απείχε εξ΄ολοκλήρου από αυτή την κοινωνική ή άλλη προσφορά.
Τα αποτελέσματα
Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος, η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Motivation and Emotion, αποκάλυψε πως οι συμμετέχοντες της πρώτης ομάδας, οι οποίοι έδιδαν μια χείρα βοηθείας στους συνανθρώπους τους, παρουσίασαν μειωμένη επιθυμία να αποφύγουν τις κοινωνικές συναναστροφές και καλύτερη συναισθηματική κατάσταση.
Οι συγγραφείς της μελέτης, Jennifer Trew και Lynn Alden, πιστεύουν ότι οι καλές πράξεις μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση άσχημων συναισθημάτων, όπως το άγχος και η αγωνία.
“Οι καλές πράξεις μας βοηθάνε να μειώσουμε τα επίπεδα άγχους και με τη σειρά τους, μας καθιστούν λιγότερο πιθανό να θέλουμε να αποφύγουμε τις κοινωνικές καταστάσεις. Μια παρέμβαση που χρησιμοποιεί την τεχνική αυτή μπορεί να λειτουργήσει ιδιαίτερα καλά, ενώ οι συμμετέχοντες αναμένουν θετικές αντιδράσεις από τους άλλους ως απάντηση στην καλοσύνη τους”, δηλώνει η Dr Lynn Alden.
Βεβαίως, καλό θα ήταν αυτή η προσφορά βοήθειας να μην είναι μια απλή εφήμερη στρατηγική που θα μπορούσε να κατευνάσει έστω και παροδικά τα πνεύματα, αλλά ένας τρόπος ζωής που θα έφερνε στην επιφάνεια την ελληνική παροιμία που όλοι λίγο πολύ έχουμε ξεχάσει: “Όποιος δεν ξέρει να βοηθάει, μένει κατάμονος και δυστυχάει”.
Και ποιος από εμάς θέλει να μείνει μόνος ή να βλέπει ανθρώπους να μένουν μόνοι;
Πηγή: www.pathfinder.gr
