Μαθήματα ζωής δίνει η Μέλανι Γκέιντος, το μοντέλο που έχει γεννηθεί με βαμπιρισμό, καταφέρνοντας να κατακτήσει το χώρο της μόδας με αυτή της την ιδιαιτερότητα!
Μιλώντας στο «The What’s Underneath Project», η Μέλανι μιλά για τις οικογενειακές της δυσκολίες, τον τρόπο που την αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αντικρίζοντάς την για πρώτη φορά, αλλά και για τα πρότυπα ομορφιάς.
Έχοντας γεννηθεί με μια σπάνια πάθηση που επιστημονικά ονομάζεται «υποϊδρωσική εξωδερμική δυσπλασία» (βαμπιρισμός), με αποτέλεσμα η Μέλανι να μην έχει μαλλιά και δόντια, και να εμφανίζει ακανόνιστη ανάπτυξη νυχιών, διογκωμένα ζυγωματικά, απουσία ιδρωτοποιών αδένων και χλωμή, εύθραυστη επιδερμίδα, έγινε πολλές φορές αντικείμενο χλευασμού και παράξενων βλεμμάτων.
Έκτοτε, η Μέλανι πρωταγωνίστησε σε πολλές διαφημίσεις, φωτογραφίσεις και εκθέσεις μόδας, ενώ συμμετείχε και σε project για το συγκρότημα Rammstein.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΑ:
«Πολλοί άνθρωποι με κρίνουν και νομίζουν ότι είμαι φρικτά παράξενη. Όταν πάω σε μια φωτογράφιση, τα άλλα μοντέλα της βιομηχανίας συνήθως ρωτάνε «Τι είναι αυτό;» Υπήρξαν όμως κι εκείνοι που τη λάτρεψαν, μιας και το 2011 η τύχη της χαμογέλασε: Ένας φωτογράφος δήλωσε ενθουσιασμένος με την εμφάνιση της και τον τρόπο που διαχειρίζεται την εικόνα της και την επέλεξε ως μούσα του.
Είναι δύσκολο για μένα στον κόσμο της μόδας, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι προβάλλομαι για τη διαφορετικότητα μου. Η αλληλεπίδραση μου με τους ανθρώπους με αγχώνει, γιατί τείνουν να προβάλλουν τα προβλήματα τους σε ‘μένα.
Θα πρέπει να θυμάστε ότι όταν κάποιος σας κρίνει, είναι απλά μια αντανάκλαση των δικών του θεμάτων. Γεννήθηκα με τη γενετική διαταραχή, εξωδερματική δυσπλασία, και αυτό επηρεάζει τη δερματική στοιβάδα του δέρματος – τους πόρους, τα μαλλιά, τα δόντια και τα νύχια.
Είναι ένας γενικός όρος για πολλές διαφορετικές παθήσεις. Όταν ήμουν πιο μικρή έκανα 30-40 χειρουργικές επεμβάσεις. Δεν είχα καλό οικογενειακό περιβάλλον, ζούσα στον αλκοολισμό και τις καταχρήσεις. Η εκτοδερμική μου δυσπλασία ήταν σίγουρα ένα πρόβλημα στη ζωή μου, αλλά δεν ήταν το κύριο πρόβλημα: ήταν απλα το κερασάκι στην τούρτα για να κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Μεγαλώνοντας, δεν πίστευα ότι θα ζήσω μέχρι τα 18, δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα αυτοκτονήσω, πίστευα ότι θα συμβεί κάποιο ατύχημα.
Μεγαλώνοντας άρχισα να πιστεύω ότι θα αυτοκτονήσω. Αλλά, ακόμα κι αν ήξερα ότι δεν υπήρχε νόημα στη ζωή μου, ήξερα ότι δεν υπήρχε και κανένα νόημα στην αυτοκτονία. Αγαπώ το μόντελινγκ, είναι μια θεραπευτική διαδικασία για μένα. Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου μακριά από όλα τα πρότυπα ομορφιάς. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι ήμουν όμορφη, αλλά ούτε κι ότι ήμουν άσχημη. Για μένα, η ομορφιά ήταν πάντα περισσότερο ένα συναίσθημα και ένας τρόπος ζωής.
Νιώθω σαν να είμαι ο μόνος άνθρωπος που τα πέρασε όλα αυτά και δεν εύχομαι σε κανέναν να βιώσει όσα βίωσα.
Ωστόσο σκέφτομαι ότι αν είχα γεννηθεί με κανονικό στόμα και μαλλιά, θα ήμουν πολύ βαρετή. Ακόμα κι αν έχω περάσει πολλά, είναι οι εμπειρίες μου, και μου αρέσει που έφτασα μέχρι εδώ σήμερα».