Μια ερευνητική ομάδα στο Imperial College of London, ανακάλυψε έναν μηχανισμό, βάση του οποίου ρυθμίζεται η επιθυμία για κατανάλωση ζάχαρης.
Πιο συγκεκριμένα το κέντρο της όρεξης και πιο εξειδικευμένα της επιθυμίας για πρόσληψη υδατανθράκων βρίσκεται στον υποθάλαμο, ένα τμήμα στη βάση του εγκεφάλου. Στο κέντρο αυτό υπάρχει μια ουσία η γλυκοκινάση, τα επίπεδα της οποίας βρέθηκε ότι σχετίζονται με την κατανάλωση της ζάχαρης και των υδατανθράκων. Η γλυκοκινάση βρίσκεται εκτός από τον υποθάλαμο και στο ήπαρ και το πάγκρεας και πάντα εμπλέκεται στον μεταβολισμό της γλυκόζης.
Οι Βρετανοί επιστήμονες παρατήρησαν ότι ποντίκια που είχαν αυξημένα επίπεδα γλυκοκινάσης στον υποθάλαμο είχαν σαφώς περισσότερη τάση για κατανάλωση υδατανθράκων. Μετά από 24ωρη νηστεία όλα τα ποντίκια παρουσίασαν μεγάλη αύξηση των επιπέδων της γλυκοκινάσης και της επιθυμίας για ζάχαρη. Οι ερευνητές στη συνέχεια ενίσχυσαν τη δράση της γλυκοκινάσης με τη χρήση ενός ιού και τα ποντίκια αυτά αύξησαν ακόμα περισσότερο την επιθυμία τους για ζάχαρη. Όταν τα επίπεδα της γλυκοκινάσης έπεσαν σταμάτησε και η κατανάλωση ζάχαρης.
Στον άνθρωπο υπάρχει ένας αντίστοιχος μηχανισμός και πλέον αποτελεί στόχο για μια θεραπευτική προσέγγιση και πρόληψη της παχυσαρκίας. Το επόμενο βήμα είναι η σχεδίαση ενός φαρμάκου που θα μειώνει τα επίπεδα της γλυκοκινάσης στον υποθάλαμο. Μέχρι τότε μια έξυπνη κίνηση για να μειώσει κάποιος τα επίπεδα του ενζύμου είναι να καταναλώνει στην αρχή του γεύματος τους υδατάνθρακες. Τότε η γλυκοκινάση θα μειωθεί και η όρεξη επίσης. Με αυτό τον τρόπο ο εγκέφαλος δεν θα καταναλώνει ασταμάτητα τρόφιμα, που όλα έχουν τις δικές τους θερμίδες, μέχρι να ανακαλύψει τους απαραίτητους υδατάνθρακες. Δηλαδή τρώγοντας στην αρχή το ψωμάκι ή το γλυκάκι, θα φάτε στο τέλος λιγότερο φαγητό.
Πηγή: smarthealth.gr
